Mayonaise is mijn mattie

Jawel, jawel. De helft van mijn avontuur zit er toch al echt op! Hele wilde verhalen heb ik in de tussentijd niet vergaard maar er valt genoeg te vertellen.

Zo heb ik voor het eerst in mijn leven en echte Engelse halloween meegemaakt. Ik heb mijn agressie mogen botvieren op een pompoen en een hele avond en nacht gespendeerd in een huis vol dronken (en onder invloed van andere verdachte substanties) Britten. Er was een heuze draaitafel aanwezig waarop verschillende heren een uurtje lang hun set draaiden. Een van deze heren was een echte hardstyle liefhebber. Hij riep vrijwel gelijk dat ik moest dansen omdat ik, als Nederlandse, deze muziekstijl uiteraard wel móést waarderen. Vol goede moed zette ik een potje 'wannabe' hakken in, in de veronderstelling dat deze vorm van dansen universeel zou zijn onder de hardstyle en hardcore liefhebbers. Niets bleek minder waar. In Engeland zet iedereen gewoon een gezellig 'spring met je handen in de lucht' in na de drop. Op zijn zachts gezegd zorgde dit voor een gigantisch amusant gezicht (had ik het maar gefilmd, had je bij moeten zijn).

Ook heb ik een nieuw talent ontdekt. Ik ben voor het eerst naar een casino gegaan en heb daar zo'n £50 buit gemaakt. Ik ben namelijk 'apparently' onwijs goed in blackjack. Een paar dubbele whiskey-cola's -om de overwinning te vieren- verder, ontstond het fantastische plan om een stripclub te bezoeken. Aangekomen bij the stripclub werd ik tegengehouden door de uitsmijter: "Miss, you know this is a stripclub, right?". Beledigd en lichtelijk aangeschoten antwoordde ik dat ik daar echt wel van op de hoogte was. ONBESKOFT. Lichtelijk gepikeerd en verbaasd werd ik aangekeken door het mannelijke publiek toen ik, onschuldig en gekleed in een soort houthakkers blouse, de club binnenstapte. Nog een dubbele whiskey-cola en een nieuw vinkje op de 'bucket list' verder werd het tijd om ook deze plek te verlaten.

Helaas begin ik inmiddels te merken dat ik in een nieuw soort sleur raak. Werk, mayonaise, school en rode wijn. Ik zal niet zeggen dat er sprake is van heimwee maar mijn lieve Leiden begint weer heel aantrekkelijk te worden (en ja, mijn moeder kan ook veel beter koken dan ik). Bournemouth is nog steeds mijn plekje en ik heb het ontzettend naar mijn zin maar 'home is, where the heart is' en 'zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens'. In fact; ik heb nieteens een klok.

Cheers mate!

Slakken en Spanjaarden

We zijn inmiddels alweer een heuze anderhalve maand verder. But you know what they say: time flies when you're having fun! Cheesy, but true.

Na een dagelijks gevecht te hebben gevoerd tegen de naakstslakken die zich zeer leken te amuseren in mijn kamer, ben ik 'fingers crossed' vrijwel wel verlost van deze tirannie. Een grote pot tafelzout bleek een vrij effectieve oplossing om de slijmerige vriendjes te weren. Zeer ongelukkig is wel dat ik er eentje perongeluk daadwerkelijk door het zout heb gerold en daarmee van zijn onbezorgde kruiperige leventje heb beroofd, may he rest in peace.

Naast mijn activiteiten als berucht seriemoordenaar heb ik een heuze vriendenkring opgebouwd bestaande uit verschillende nationaliteiten. Zo heb ik gisteravond op de wekelijkse 'pub night' van school wonderbaarlijk genoeg heuze conversaties in het Frans en Duits weten te voeren. Het vaakst voeg ik mij bij het groepje Spaanse studenten. Ik voel mij hier als a-typische Hollandaise ook geregeld prettig bij. Om de een of andere reden zijn zo ook vrijwel allemaal erg geïnteresseerd in Amsterdam. Ik quote mijn Britse collega: "We actually do have a lot of potheads in the UK and they're all Spanish." Maar ik vind het schatten.

Behalve deze vriendenkring heb ik, dankzij mijn collega, ook weten teinfiltreren binneneen Britse vriendengroep. Vol verbazing werd ik aangekeken toen ik mijn halve wijntje neerzette met de verkondiging dat ik genoeg had gehad. "You're definitely not British, we don't just stop drinking." Memorabele avondjes cultuursnuiven in het pittoreske Bournemouth.

Naast het nuttigen van Alcoholische versnaperingen hou ik er zowaar ook nog een enigszins Educatief leven op na. Mijn voormalige leraar stuurde mij gisteren naar een andere klas in het gebouw. Volgens hem was dit een klas voor 'special people'. "Aw, you think I'm special," grapte ik nog terug. In ieder geval komt het er op neer dat ik nu toch wel een beetje Engels op niveau krijg. Zo zat ik voorheen netjes rijtjes 'irregular verbes' op te noemen, zo zat ik gisteren braaf een Engelse tekst uit te pluizen. Toch fijn dat ik nu niet nostalgisch hoef te doen over mijn middelbareschooltijd.

On a more serious note: het zelfstandige leven in Engeland brengt me iedere dag tot nieuwe inzichten. Ik voel me onbevangen en vrolijk. In een hoofd waar het af en toe krioelt van onsamenhangende en wisselvallige gedachten lijkt een beetje rust te komen.

On a not so serious note: ik trek nog een pilsje open!

Cheers mate!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Laurine

I'm a special case

Ah te gek, kan ik eindelijk ook eens verhalen gaan schrijven over mijn avonturen in het keiverre Engeland.

Of ik al dingen uit het oergezellige Nederland mis? Jazeker. De mayonaise smaakt hier bijvoorbeeld dus echt niet hetzelfde, oplichters zijn het! Verder zijn de culturele verschillen niet gigantisch aanwezig. Hoewel ik nog steeds écht niet snap dat Engelsen hun thee met melk drinken. Dat is dus écht vet ranzig. Maar ja he, ieder zijn dingetje. Leg mij maar eens uit waarom Nederlanders zo nodig aan het eind van de maand al hun etensresten bij elkaar moeten gooien in het kader van een lekker prutje. "Lekker prutje he schat?" "Nou, lekker prutje hoor!"

Spannende dingen beleefd? Valt een beetje tegen.. De horeca is een bitch en mijn baas is een viezerik. Verder krijg ik wel behoorlijk goed betaald en mijn collega's zijn onwijs gezellig. Ik maak lange dagen en ik ben toch al zo gauw 30 á 40 uur in de week aan het werk. Maar zoals een wijze Engelsman ooit zei: "That's good for the wallet, eh?" Het Engelsniveau op school is niet helemaal om over naar huis te schrijven. Gelukkig heb ik maar twee Engelslesjes in de week en is het wel ontzettend bevoordelijk voor mijn sociale contacten. Zo ben ik al een 'special case' genoemd door een Duitse jongen die het opvallend vond dat ik niet zoals de gemiddelde Hollander lang en blond was. Maar ik geloof dat hij het wel lief bedoelde. Anyway, tussen de werk- en schooluurtjes door, ga ik meestal naar huis om wat slaap in te halen en een tosti met Engelse mayonaise te nuttigen. Verder maar ik geregeld een tussenstop bij een plaatselijke pub om een biertje naar achter te kieperen (of een wijntje, als ik me fancy voel).

Opvallendheden? Absoluut. Auto's rijden hier links, echt helemaal niet chill of zo. Politiemensen dragen van die gekke helmpjes op hun hoofd hier (moet ik altijd een beetje van giechelen), het Engelse mannelijk schoon doet een beetje pijn aan mijn ogen en het vrouwelijk schoon is al helemaal een geval apart. Ze zijn óf veel te dik en compleet onverzorgd óf ze hebben veel te veel foundation op en te korte rokjes aan (ja, echt wel 'Geordie Shore'). Gelukkig bestaat de helft van de bevolking hier uit Spanjaarden. Zo valt over de jongen van de receptie bij mijn hotel ook wel een goed woordje te spreken (iets met mannen in pak).

Veranderingen meegemaakt? Ja, en dit stukje is eigenlijk speciaal om mijn moeder trots te maken. Een van de meest opvallende dingen die nu al zijn veranderd, zijn mijn eetgewoontes. Zo at ik thuis 4 á 5 keer in de week bij mijn geliefde McDonalds, zo koop ik hier ineens soyamelk, fruit en groentes. Misschien worden we dan eindelijk nog eens zelfstandig en volwassen?

Tot zo ver de avonturen en indrukken van mijn eerste weekjes.

Cheers mate!